Terug



Nieuwsbrief 31 - december 2006

Lodwar Kenya


Inleiding

Beste allemaal,

Tijdens onze terugreis naar Lodwar, op 20 september kregen we een ongeluk waardoor Annie een rugletsel opliep. Omdat er geen arts was moesten we het doen met adviezen en pijnstillers gegeven door een verpleegkundige. Daarbij kwam nog dat er geen elektriciteit en water was. De dokter die na enkele dagen in Lodwar kwam dacht aan flinke kneuzingen in de rug en bekken. Zij adviseerde rust. Na twee weken thuis in bed werd de pijn wat minder en begon Annie langzaamaan weer met haar werk. Dit verliep niet zonder pijn, vooral het rijden over de hobbelige wegen met gaten en kuilen was geen pretje. Een röntgenfoto gemaakt in het missie ziekenhuis in Kakuma wees uit dat er meer aan de hand was, n.l. een beschadigde wervel. Opname in een ziekenhuis in Nairobi was de enige optie.
Via de reisverzekering in Nederland werd een vliegtuig van Amreff (de vliegende dokters) naar Lodwar gestuurd en met deskundige begeleiding werd het vervoer naar Nairobi geregeld, waar een ambulance op het vliegveld klaar stond die ons direct naar een ziekenhuis in Nairobi bracht. Ook daar was alles al in gereedheid gebracht voor onderzoek en opname. Het bleek dat er een lendenwervel gebroken was. Een korset werd aangemeten en er werd enkele dagen volledige rust voorgeschreven. Toen na een MRI scan bleek dat er geen zenuw beschadigd was volgde het mobiliseren.
Nadat röntgenfoto's aangaven dat de breuk gestabiliseerd was kregen we na tien dagen toestemming van de dokter om naar Nederland te reizen.
Het vervoer van het ziekenhuis naar het vliegveld, de verzorging op het vliegveld,de vliegreis en de opvang op Schiphol, ja alles was uitstekend geregeld. Maandagochtend 29 oktober arriveerden we per "ligtaxi" in Oosterbeek. Volgens de artsen hier was het een kwestie van revalideren en rustig aan doen.
In Lodwar hebben we veel positieve ervaringen meegemaakt. Het medeleven van de staf van de projecten en van de werkers in het diocese heeft ons goed gedaan. De artsen, verpleegkundigen en de rest van de staf in het ziekenhuis in Nairobi waren zeer deskundig, bezorgd en prettig in de omgang. Van de medewerkers van de reisverzekering SOS International, hebben we veel steun gehad. Zij hebben vanaf het begin de hele organisatie van vervoer, opname in een uitstekend ziekenhuis in Nairobi, de contacten met de artsen in het ziekenhuis in Nairobi en Nederland en met ons voortreffelijk georganiseerd en begeleid. Er was een heel persoonlijke benadering en afspraken die zij maakten werden stipt nagekomen. Hun werk waarderen we zeer. De thuiskomst en de tijd daarna was hartverwarmend, hulp van familie, vrienden, buren werd aangeboden en we ontvingen bloemen, kaarten en telefoontjes.

Ondanks alle narigheid was het fijn al dit goede te mogen ervaren.
Voor dit alles willen we iedereen heel hartelijk bedanken.
Zo gauw de gezondheid het toelaat zijn we van plan weer terug te gaan naar Kenia.



Het internaat

Toen duidelijk werd dat we naar Nederland moesten heeft de bisschop in het internaat voor de dove kinderen een waarnemer, aangesteld, Arul. Samen met de plaatse-lijke staf heeft hij gezorgd dat de organisatie goed is verlopen en kon de geplande "St. Luke's feestdag" op 28 oktober gewoon doorgaan.
De examens en proefwerken zijn nu voorbij en de kinderen hebben hun schooljaar afgesloten. Zij zijn naar hun ouders of een opvangadres gegaan en de meeste medewerkers volgen, tijdens de vakantie, cursussen in en buiten Lodwar.



Ewoi programma

Het Ewoi programma had in de jaarplanning voor oktober en voor december diverse extra festiviteiten voor de ouderen gepland.


Op verzoek van de parochiepriester van Kataboi, hebben medewerkers van Ewoi daar een workshop georganiseerd. Het is een desolaat gebied ± 100 km ten noorden van Lodwar. Tijdens de huisbezoeken in dit gebied kwamen de medewerkers van Ewoi onder de indruk van de moeilijke situatie waarin de ouderen verkeerden. Ook deze ouderen ontbreekt het aan alles. Liggend in hun hutje wachten zij af of iemand zich om hun bekommert en helpt. De kerk probeert wat te doen voor deze mensen, maar heeft ook weinig mogelijkheden.
Samen met vrijwilligers afkomstig uit dit gebied zijn nu plannen gemaakt om iets aan de situatie te gaan doen. De medewerkers van Ewoi hebben hun medewerking toegezegd.


In overleg met de parochiepriester en de vrijwilligersgroep werd besloten om de Internationale ouderendag, 1 oktober, samen met de ouderen van Kataboi te vieren. Zij werden deze dag verzameld in de kerk. Na de kerkdienst werd er voedsel en zeep uitgereikt en ook huishoudelijke attributen, zoals een wasbak, een laken of een kookpan.
De ouderen, waren heel blij en dankbaar voor al deze aandacht. Met het Ewoi comité Kataboi is afgesproken dat, als de financiën het toelaten, wij hen zullen helpen met voedsel, medicijnen en goederen, zodat ook de arme vergeten ouderen van Kataboi in de toekomst een menswaardiger bestaan krijgen.



Circus en recreatieve activiteiten in het internaat voor dove kinderen

Mei 2006, net teruggekomen van een schoolkamp, lees ik tussen mijn mail op de computer. "Wat denk je van een maandje Kenya?" Whow, klinkt goed, dacht ik. De dag erna, op acrobatiek festival, bleek iedereen al op de hoogte te zijn dat ik wegging. Zelf wist ik nog niet veel. André Hoekstra van de Stichting Capriool en Circus voor development, waarvoor ik wel vaker werk, lichtte me verder in.


Ook leerde ik daar Marieke kennen, mijn mede Kenya-gangster. We werden uitgenodigd om op een school voor dove kinderen in Lodwar een maand lang circusles te geven. Het klonk moeilijk maar geweldig. Natuurlijk wilde ik mee. We plannen een datum ergens eind november en beginnen aan de voorbereidingen. Eerst elkaar maar eens leren kennen. Het klikt! Vol enthousiasme gingen we in augustus op bezoek bij Ben en Annie Janssen in Oosterbeek. Zij vertellen voluit over wat we in Lodwar aan zullen treffen en meldden dat eind september een veel betere startdatum is. En ja hoor 26 september zaten we in het vliegtuig naar Nairobi. In onze tassen veel spullen waarmee we ter plekke circusmateriaal gaan maken. Het was op dat moment onvoorstelbaar dat wij, 2 meisjes die elkaar nauwelijks kenden, maar dezelfde circuspassie hebben, een dag later in het verre Kenya zouden zitten. Een klein vliegtuigje van de MAF bracht ons naar Lodwar. Tijdens de landing zagen we Ben al aan komen rijden. Hij vertelde ons over Annie´s ongeluk en liet ons Lodwar zien: zijn huis, ons hostel, de school en natuurlijk het home. Vooral het klimaat was erg wennen, de temperatuur kwam zelfs 's nachts niet onder de 30° C. We maakten met iedereen kennis en stortten ons met veel energie op de kinderen en het circus. De juffen waren ook erg enthousiast en oefenden net zo hard mee als de kinderen. De extra aandacht vonden ze geweldig en wij genoten dagelijks van hun grote glimlachen. Zelf kregen we elke ochtend les in gebarentaal op z'n Keniaans. Dat maakte de omgang met de kinderen een stuk gemakkelijker. Na een tijdje begonnen ze zich te specialiseren in het onderdeel dat ze het leukst vonden: draadlopen, jongleren, eenwieleren, acrobatieken, clowns, diabolo, trapeze, bordje draaien en rolbalans. Daarnaast gingen we in twee groepen aan de slag om een springtouwact en een jongleer-act te maken. Soms dachten we, waar zijn we aan begonnen, het lukt nooit, maar op andere dagen liep opeens alles weer prima.


Daarnaast hebben we ter plekke met de kinderen samen kleding voor de voorstelling gemaakt. Op de grote dag zelf hebben we de kleuters geschminkt tot kleine tijgers.

Helemaal trots showden ze het aan de groten, die op hun beurt de zelfgemaakte kostuums aantrokken. Het publiek, waaronder gelukkig toch nog wat ouders, ondanks de overstromingen net daarvoor, verzamelde zich in de "circustent" die versierd was met ballonnen en zelfgemaakte slingers. Ook hing er een door de kinderen gemaakte grote vlag met alle namen erop.
De voorstelling was heel bijzonder en we waren supertrots.
's Avonds bakten Marieke en ik op een houtskoolvuurtje Nederlandse pannen-koeken, vier uur lang, maar toen had ook iedereen er één en was er ook nog genoeg voor 't ontbijt de dag erna.


Als afscheid gaven we zelf daarna een showtje met acrobatiek en vuur. De kinderen vonden het onwijs gaaf. Als bedankje kregen wij van de juffen allebei een kanga en een armband. Een beetje verdrietig namen we de volgende dag afscheid. We hadden zoveel lieve mensen ontmoet. Terug in Nairobi hadden we tijd voor onszelf. Ik genoot nog 1 ˝ week van Afrika en Marieke genoot er nog langer van. Geen verplichtingen in Nederland dus ze bleef nog even.
10 november vloog ik dus alleen richting huis, tijdens de vliegreis keek ik terug op 6 weken, vol nieuwe circuservaringen en veel bijzondere mensen. Ik wil dan ook iedereen bedanken in het bijzonder Ben en Annie en natuurlijk Marieke, die zes weken lang mijn grote zusje was.
Een ervaring rijker en heel veel mooie herinneringen.
Hopelijk kom ik ooit eens terug.

Liefs, Marloes


Omdat het de laatste nieuwsbrief van dit jaar is, is het een goed moment om eens terug te zien op het bijna afgelopen jaar. Natuurlijk was er tegenslag, maar over het algemeen mogen we zeggen dat zowel het programma betreffende het onderwijs en opvang voor de dove kinderen en het hulpprogramma voor de meest behoeftige ouderen vooruitgang heeft geboekt. Vooral de medewerkers van beide programma's hebben tijdens onze en ziekteperiode laten zien dat zij heel zelfstandig kunnen werken. Zij hebben de dove kinderen en de ouderen geholpen waar zij konden. Zij hebben, voor zover we weten, juiste beslissingen genomen en goed samengewerkt. Ook hebben ze laten zien dat zij betrouwbaar met geld om kunnen gaan. Het is fijn dit alles te mogen ervaren en te verwachten dat, als wij het stokje over gaan geven deze, voornamelijk Turkana meisjes, het werk ook kunnen voortzetten. Tevens is er altijd het Bestuur en de leiding van het diocese die de programma's begeleiden en controleren. Wij willen allen die ons mogelijk gemaakt hebben om deze projecten uit te voeren heel hartelijk bedanken voor de steun in de vorm van het sturen van materialen, donaties, het promoten van ons werk en de belangstelling. We hopen dat u de beide projecten ook in het komende jaar een warm hart zult toedragen.



Zalig Kerstfeest
en
Gelukkig Nieuwjaar.

Met vriendelijke groeten,
Annie en Ben Janssen

Ben en Annie Janssen | P.O. Box 101
Lodwar - Kenya
Fraters van Utrecht
Fortisbank Rek.nr. 23.16.87.338
- code 1545 (s.v.p. wel vermelden!)
Email: bjans@africaonline.co.ke
Tel.: Lodwar: 00254-54-21474






Terug