Terug



Nieuwsbrief 34 - december 2007

Lodwar Kenya


Inleiding

Dit is al weer de laatste nieuwsbrief van het jaar. We kunnen concluderen dat het een jaar was, waarin met vallen en opstaan, de projecten voor hulpbehoevende ouderen en voor het onderwijs aan dove kinderen weer wat meer inhoud hebben gekregen. Het is steeds weer roeien met de riemen die je hebt en mogelijkheden zoeken en oppakken als deze zich voordoen.

We zijn blij dat we steeds hulp van velen hebben ondervonden. De positieve blijken van waardering in de vorm van gesprekken, brieven, e-mails en de geldelijke bijdragen geven de ondersteuning die er voor zorgen dat we dit werk kunen doen.
Voor dit alles willen we jullie heel hartelijk bedanken.

Hulp aan de medemens en als het mogelijk is hen weer op weg helpen naar meer zelfstandigheid, is het doel waarnaar wij streven.
We zijn dankbaar dat onze gezondheid ons in staat stelt dit werk te doen. We hopen ook voor het nieuwe jaar dat we op steun van jullie allen mogen rekenen.



St. Luke's day


Sinds de opening enkele jaren geleden van het internaat voor de dove kinderen wordt regelmatig op 18 oktober 'St. Luke's day' gevierd.
Vorig jaar stond deze dag in het teken van het circus. Deze keer was het onderwerp de opening en inzegening van de nieuwe gebouwen en een stilteruimte.
De dag begon met een misviering, gecelebreerd door de Bisschop.

Daarna gingen de aanwezigen in processie naar de nieuwe gebouwen en de "Lourdes grot" . Ieder met een palmtak in de hand.
Het koor zong ondertussen het Lourdes lied, dat men speciaal had ingestudeerd in het Engels, in het Kiswahili en in het Turkana.
Na de inzegening deden de kinderen toneelstukjes en dansjes. Deze waren met veel geduld ingestudeerd onder leiding van de staf van de school en het internaat. Iedereen was er verbaasd over dat kinderen, die over het algemeen volledig doof zijn, zo kunnen acteren.

Er was frisdrank voor iedereen en met een welverzorgde maaltijd werd de dag afgesloten.



Ouderdag op het internaat


'St.Luke's day' werd voorafgegaan door twee studiedagen voor de ouders. Ruim vijftig ouders gaven gehoor aan de oproep om deze dagen bij te wonen.
De dagen werden geleid door twee ervaren docenten van een dovenschool uit de buurt van Kisumu.
Aan de orde kwamen:

  • Gebarentaal

  • Hoe ga je om met je dove kind en

  • Wat zijn de problemen die je in het gezin en de gemeenschap ervaart als je kind doof is?


  • Het waren twee zinvolle dagen voor de ouders/verzorgers.
    Op verzoek van de aanwezigen zal er zeker een vervolg komen. Mede dank zij de inspanningen van de gehele staf zijn deze dagen geslaagd.



    Gabra

    Na een kort ziekbed overleed enkele maanden geleden Gabra, eenzaam en alleen.
    Sinds de oprichting van het Ewoi-ouderenprogram in augustus 2000 was Gabra een van de clienten. Een vrolijke vrouw, klein van stuk en heel aktief.
    Zij woonde in een klein hutje van takken en palmbladeren, gebouwd door het Ewoi-programma. Elke week kwam zij naar het kantoor en kreeg zij een paar kilo mais of bonen en meel, wat zout en olie. Hierdoor was ze verzekerd van een maaltijd per dag.

    Als ze ziek was werd ze onderzocht door de verpleegkundige, kreeg medicijnen en ook de huisbezoekster bezocht haar regelmatig.
    Zij was een heel positieve vrouw die altijd klaar stond voor anderen. Soms deelde ze zelfs haar weinige voedsel met de buurvrouw, die door haar familie werd verwaarloosd. Zij haalde water voor deze vrouw en maakte haar hutje schoon.
    Volgens horen zeggen had Gabra een dochter, maar sinds die getrouwd is, jaren geleden, had zij nooit meer iets van zich laten horen. Gabra praatte hier ook nooit over.

    Gabra was erg gesteld op de bezoeken van de huisbezoekster en sprak dan vaak over vroeger, toen ze nog jong en mooi was. Zij genoot van de bijeenkomsten die door het Ewoi-programma werden georganiseerd.
    Enkele maanden geleden kregen we van een buurvrouw bericht dat Gabra ziek was. Omdat er geen verpleegkundige was ging de huisbezoekster met haar naar het gezondheidscentrum in de buurt. Zij kreeg medicijnen en knapte wat op. De huisbezoekster bezocht haar bijna dagelijk en regelde met Gabra's buurvrouw dat die elke dag wat eten voor haar klaarmaakte en verder een oogje in het zeil hield.
    Op een zondagmorgen kwam de buurvrouw naar Agnes, een medewerkster van het Ewoi-programma, om te vertellen dat Gabra dood was. De buurvrouw wilde 's-morgens wat pap gaan brengen en vond Gabra dood op haar matje.

    Samen met huisbezoekster Mary, trachtte Agnes mensen te vinden die wilden helpen met de begrafenis. Niemand was echter bereid om te helpen. Zij hebben toen de hulp gevraagd van studenten van een naburige middelbare school.
    Meteen waren 5 jongens bereid. Inmiddels hadden ook twee jongens uit de wijk zich aangeboden. Agnes en Mary, droegen het dode lichaam, gewikkeld in een mat, vanuit haar huisje naar het graf.
    Mary had de leiding tijdens de begrafenis. Er werden enkele Turkana-liederen gezongen en de jongens legden het lichaam in het graf. De negen aanwezigen gooiden, volgens de traditie, om beurten een handje vol zand op het lichaam en toen werd het graf met zand gevuld en met stenen en takken bedekt.
    Agnes bedankte de vrijwilligers en de buurvrouw en bad tot slot het Onze Vader. Alles bij elkaar was het een eerbiedwaardige begrafenis, ondanks het feit dat er maar enkele aanwezigen waren.
    De buurvrouw vertelde de volgende dag dat de spullen die Gabra in de loop van de tijd van het Programma had gekregen, zoals een muggennet, de wasbak, de kookpan en een wollen deken bij terugkomst van de begrafenis al uit haar hutje waren verdwenen.
    In het Ewoi-programma wordt de positieve, vrolijke Gabra nog steeds gemist.



    Viering Internationale Ouderendag

    De Internationale ouderendag, die uitgeroepen is door de VN en op 1 oktober gevierd wordt, wil extra aandacht geven aan de ouderen in de gemeenschap, wereldwijd. Dit was een mooie aanleiding om de ouderen van het Ewoi-programma te mobiliseren. Degenen die er toe in staat waren liepen in optocht door de stad met een spandoek.
    De stoet had behoorlijk wat bekijks en de deelnemers voelden trots om zich als groep te presenteren. Door deze optocht werd de aandacht op ouderen gericht.

    De dag werd bijgewoond door de twee 'chiefs', waar we met het Ewoi-programma veel mee te maken hebben. Beiden hielden een toespraak waarbij ze de ouderen opriepen hun kinderen en kleinkinderen tot rust te manen tijdens de komende verkiezingen.
    Met zang, dans en een warme maaltijd werd de viering besloten.

    Aan het einde van de viering bad een van de oudere mannen de traditionele gebeden. Hierin wordt iedereen betrokken en de aanwezigen beamen met luid gejoel en geschreeuw de gebeden van deze 'voorganger'. Een heel oud Turkana gebruik dat altijd weer indrukwekkend overkomt.
    Bij het afscheid kreeg elke oudere een pakje tabak, thee, suiker en melk. Tevreden ging iedereen huiswaarts, uitkijkend naar de de komende kerstviering.

    De kerstviering echter hebben we uitgesteld tot januari omdat verwacht wordt dat het tijdens de periode voor de verkiezingen in de stad nogal onrustig zal zijn.



    Middelbaar onderwijs

    Het schooljaar loopt van januari tot december. Eind november begint de grote vakantie. Dit jaar is het een bijzondere vakantie vanwege de verkiezingen, die op 27 december worden gehouden.

    De eerste vijf leerlingen van het dovenonderwijs hebben eindexamen gedaan en gaan nu naar het vervolgonderwijs. Voor deze dove kinderen, een meisje en vier jongens, moeten we scholen vinden waar zij aangepast onderwijs kunnen volgen.

    Voor de jongens hebben we een school gevonden in Nairobi, voornamelijk gericht op praktisch onderwijs.
    Het meisje gaat naar Mumias, een gespecialiseerde school voor dove meisjes. Daar wordt de leerling getest en wordt er bekeken welke richting voor haar het meest geschikt is: de praktische of de theoretische richting. We zullen deze leerlingen moeten leren hoe ze moeten reizen. De eerst keren zullen ze worden begeleid, maar later moeten ze zelfstandig hun weg moeten vinden.
    Voor deze kinderen zal dit een grote stap zijn, omdat ze geen van allen verder geweest zijn dan Lodwar en geen idee hebben hoe de wereld áchter Lodwar er uitziet.
    Hopelijk zal het ze goed gaan en zullen ze enthousiast aan hun toekomst werken.



    Eye clinic

    Twee keer per jaar wordt in het ziekenhuis extra aandacht besteed aan oogziekten.
    Spaanse oogartsen komen enkele weken naar Turkana en bezoeken gezondheidscentra om mensen met oogklachten te screenen.
    Allerlei tropische oogziekten worden onder de loep genomen maar ook staar, oogontstekingen en scheelzien vallen onder deze behandelingen.
    Het blijft facinerend om mee te maken dat blinden, die door middel van een stok worden geleid, ziende het ziekenhuis verlaten.
    Dit hebben we al vele malen meegemaakt.

    De Spaanse artsen hebben nu enkele medewerkers van het ziekenhuis opgeleid zodat ze zelf eenvoudige behandelingen kunnen uitvoeren. Zij doen deze behandelingen naar behoren en de resultaten zijn over het algemeen goed. Ook hebben deze artsen een gedeelte van het ziekenhuis opgeknapt en voorzien van moderne apparatuur om oogonderzoek te doen.

    Jammer is wel dat de medewerkers in het ziekenhuis voor de behandelingen van de cliënten van het Ewoi-programma een vergoeding vragen. 'Hulporganisaties hebben toch geld genoeg' is hun redenering. Het is moeilijk om deze medewerkers duidelijk te maken dat het Ewoi-programma afhankelijk is van donaties van particulieren en stichtingen en geen structurele sponsor heeft.
    Verschillende keren hebben we hierover met de medewerkers van het ziekenhuis discussies gevoerd, maar zonder resultaat. Zij blijven bij hun standpunt.
    Daarom zijn we blij dat de Spanjaarden er weer waren. Zij hebben ongeveer 20 ouderen behandeld, waarvan er zeven een oogoperatie hebben ondergaan en vijf van blind weer ziende zijn.



    Tot slot

    Het jaar loopt ten einde en Kerstmis en Oud en Nieuw staan voor de deur. We zijn gedurende de maand december in Nederland en vieren deze dagen thuis in Oosterbeek. Ieder heeft dit jaar mooie dingen meegemaakt, maar ook momenten van tegenslag en verdriet. Dit alles hoort bij het leven en we moeten het accepteren zoals het komt.
    We wensen iedereen hele mooie dagen en vrede en alle goeds voor het nieuwe jaar.


    Hartelijke groeten,

    Annie en Ben Janssen



    A Merry Christmas and a Happy New Year



    Ben en Annie Janssen | P.O. Box 101
    Lodwar - Kenya
    Fraters van Utrecht
    Fortisbank Rek.nr. 23.16.87.338
    - code 1545 (s.v.p. wel vermelden!)
    Email: bjans@africaonline.co.ke
    Tel.: Lodwar: 00254-54-21474






    Terug