Terug



Nieuwsbrief 37 - december 2008

Lodwar Kenya


Beste allemaal

Dit is al weer de laatste nieuwsbrief van dit jaar en tijd om even stil te staan bij vele gebeurtenissen. Het jaarstartte met veel problemen in Kenia. De onlusten na de verkiezingen hebben grote impact gehad op iedereen. Gelukkig ishet nu weer rustig, al moet er op hoog niveau nog veel worden gedaan om de mensen te helpen. Veel ontheemden kunnen ofdurven niet terug naar hun huis en verblijven nog elders. Zij zijn volledig afhankelijk van de goedgeefsheid van anderen.


Vakantie en vrije dagen

In Kenia loopt het schooljaar van januari tot december. De schoolgaande jeugd heeft dus nu de grote vakantie. Ook veelvan de werkende bevolking viert de feestdagen bij hun familie. Vanaf half december is er nog weinig activiteit en zijnvelen "down-country" om met hun familie kerst te vieren. Half januari is iedereen gewoonlijk weer op zijn post.

Dit trimester waren er veel extra vrije dagen. Drie nationale feest- en herdenkingsdagen en nog een vierde dag om tevieren dat Barack Obama was gekozen tot president van Amerika. Deze verkiezing werd uitbundig gevierd vooral in desloppenwijken van Nairobi. Door het hele land waren de mensen opgetogen dat een zoon van hun land het zover had gebracht.


Kospir en zijn moeder

Vrouwen die wonen en werken in de bush zijn meestal sterk van lichaam, maar ook van karakter. Dat bleek weer eens toeneen van de gehandicapte kinderen, Kospir, aan klompvoetjes geopereerd moest worden. Zijn moeder, Akunyuk, maaktKospir met zijn moeder en zijn nieuwe schoenen en beugels.houtskool in de bush en brengt regelmatig een zware zak, dragend op haar hoofd, naar Lodwar en koopt van het verdiendegeld voedsel voor haar gezin. De vader verzorgt zijn geiten, verkoopt er af en toe een en soms wordt er een geslacht.Rasechte Turkana's met een groot hart.

Na de normale voorbereidingen gingen Kospir met zijn moeder en een staflid van Ewoi op pad naar het zuiden waar eenoperatie aan beide voetjes was gepland. Akunyuk droeg voor deze gelegenheid een rok en blouse en op advies van onsstaflid hield ze haar kralen en haar trouwring om want dat wilde ze graag. De trouwring is een metalen ring die deTurkana vrouwen om de hals dragen als zij op traditionele wijze getrouwd zijn.Verzameling van bouwmateriaal voor een nieuwe hut.Tijdens de zeven uur durende busreiskeek ze haar ogen uit en stelde allerlei vragen over wat ze zag.

In het ziekenhuis paste ze zich goed aan en deed mee met alle activiteiten die voor de verzorgers en familie werdengeorganiseerd. Tijdens de slotbijeenkomst kon ieder vertellen over zijn/haar gevoelens tijdens het verblijf in hetziekenhuis. Zij vroeg het staflid of zij ook iets mocht zeggen en of het staflid het wilde vertalen in het Kiswahili,want zij sprak alleen Turkana. Zij stond op en begon te vertellen hoe zij in contact was gekomen met het Ewoi centrumen hoe de hulp was gestart.
Zij zag het als een zegening. De Heer had haar naar deze plaats geleid en gezorgd dathaar kind nu geopereerd werd en net zo zou worden als de andere gezonde kinderen. Want zij zag hier in het ziekenhuisverschillende kinderen die ook klompvoetjes hadden gehad en nu, na de operatie, normaal konden lopen. Ze zag het ookals teken van boven dat haar man, de vader van Kospir, instemde met de operatie en na afloop van de operatie tweegeiten aan het Ewoi programma zou schenken. Want ook zij weet, uit ervaring, hoe belangrijk geiten zijn voor Turkana's.Ze bedankte iedereen die haar had geholpen en ze sloot af met een gebed. Alle toehoorders waren verbaasd en haddenrespect voor deze eenvoudige Turkana vrouw, zonder enige scholing, die dit zo open en zonder schroom vertelde.De vader van Kospir kwam regelmatig naar het Ewoi centrum informeren of alles goed verliep.

Dankzij de mobiele telefoon is het gemakkelijk om contact te onderhouden met de medewerkers die elders hun taakuitvoeren. Een week na de operatie is Kospir ontslagen uit het ziekenhuis en werd hij, samen met zijn moeder, tijdelijkopgenomen in een opvangcentrum voor lichamelijk gehandicapte kinderen hier in Turkana. In de bush is het moeilijk omeen kind met twee benen in het gips te verzorgen. Na zes weken is het gips verwisseld en later kreeg hij hoge schoenenen konden Kospir en zijn moeder naar huis. Tot nu toe verloopt alles naar wens. De ouders zijn bijzonder dankbaar voorde behandeling en hun stelling: "Wat God gecreëerd heeft kan een mens niet veranderen" hebben zij bijgesteld.

Bewoners van het internaat.

Dove kinderen naar het voortgezet onderwijs

Het schooljaar is afgesloten en de kinderen zijn naar huis voor de "grote vakantie". De overgangsexamens zijn inde eerste helft van november gehouden. Altijd weer een spannende aangelegenheid. Zes kinderen van de dovenschool zoudenvorig jaar al naar het voortgezet onderwijs gaan maar door de onrust na de verkiezingen was dat niet mogelijk en hebbenze klas 8 nog een keertje overgedaan.
Twee leerlingen.Nu gaan vier jongens en twee meisjes naar speciaal vervolgonderwijs voor dove kinderen.Afhankelijk van de resultaten van de basisschool en een test op de vervolg school wordt bekeken welke richting het bestevoor hen is. Deze kinderen zijn nog nooit ver buiten Lodwar geweest dus het is een hele stap voor ze en ook heelspannend. Ze zullen tijdens het reizen worden begeleid door een medewerker van het internaat. Deze medewerker zalde leerlingen voorbereiden en contact houden met de vervolgscholen en de ouders. Een hele stap voor deze jongeren opweg naar zelfstandigheid.


St. Luke's Day

Ieder jaar op 18 oktober, de naamdag van het internaat, is tot nu toe een speciale dag geweest, waarbij de kinderenvoor de genodigden, hoofdzakelijk de ouders van de kinderen, laten zien wat zij kunnen door middel van toneel, muzieken dans.
Letters van de gebarentaal.De ouders waren goed vertegen-woordigd en waren op tijd aanwezig. Twee ouders kwamen zelfs een dag tevoren om maar niette laat te komen. Een moeder kwam lopend van ver, ongeveer 60 km vanuit de bush. Zij had de kortste weg genomen, maarhad desondanks toch anderhalve dag gelopen. Na het ontspanningsgedeelte door de kinderen was er een rondleiding en eententoonstelling in de verschillende ruimten. Het internaat is voornemens een cursus gebarentaal voor de ouders teorganiseren in januari. Veel ouders bleken interesse te hebben in deze cursus en hebben zich al opgegeven.
De vier geiten die daags ervoor geslacht waren, de bonen- en mais- maaltijd, kortom al het voedsel, werd geprezen enwe konden terugzien op een geslaagde dag voor ieder.


Ewoi programma en gehandicapten

Het Ewoi programma heeft als doel de armste ouderen een menswaardig bestaan te geven.
Behalve ouderen komen veel anderen om hulp vragen. Vaak kunnen we de hulpvragers door verwijzen naar een andere instantiedie in staat is hen te helpen. Gehandicapte kinderen kunnen we doorverwijzen naar een internaat voor lichamelijkgehandicapten hier in het district. Daar krijgen de kinderen adequate verzorging, corrigerende operaties, onderwijsen hulpmiddelen zoals protheses, etc. Voor de kinderen met een meervoudige handicap is echter geen hulp.

Via de huisbezoeksters komen we de kinderen op het spoor en we proberen te helpen zo goed als we kunnen. Een van demedewerksters van het Ewoi programma is speciaal belast met deze zorg.Turkaanse vrouw.Tijdens haar bezoeken geeft ze adviezen aan deouders hoe ze hun kind kunnen stimuleren door middel van massage, spelen, voeding en verzorging. Regelmatig is eroverleg met een "orthopedic technician" die adviseert hoe en welke hulpmiddelen de ontwikkeling van het kind positiefkunnen beïnvloeden. Vooral de ouders zijn verbaasd dat hun kind zich beter ontwikkelt door deze extra aandacht en datgeeft hun ook de kracht om met deze extra zorg door te gaan. Enkele malen is er al een bijeenkomst belegd met andereouders van meervoudig gehandicapte kinderen. Voor deze ouders was het een openbaring dat zij niet de enigen zijn dieeen meervoudig gehandicapt kind hebben. Waren ze in het begin ten einde raad, met de extra en aandacht zijn zij veelmeer gemotiveerd om voor hun kind te zorgen. De raad die ze van hun omgeving krijgen om het kind maar te laten verhongeren,of geen medicijnen te geven als het ziek is, wordt door hen dan ook niet opgevolgd.

Zij willen zo goed mogelijk voor hun kind zorgen en genieten van elke kleine vooruitgang die ze constateren. Het Ewoiprogramma is niet gespecialiseerd in dit werk maar alle kleine beetjes helpen om de situatie van deze groep kinderente verbeteren.


Internationale Ouderendag

De viering van de internationale ouderendag is weer goed verlopen. De ouderen kwamen te voet naar de zaal en degenendie slecht ter been zijn werden opgehaald met de auto.
Turkaanse ouderen met verstrekte broodmaaltijdNa het ontbijt werd er gebeden. Daarna werd er gesproken over het gevaar van alcohol misbruik. Heel bijzonder is datde ouderen goed deelnemen aan de discussies en voor hun mening uit durven komen. Zij zien in hun omgeving de catastrofalegevolgen van het alcoholgebruik. Na dit serieuze gedeelte was er tijd voor zang en dans en daarna een maaltijd waar zijal weken naar uit hadden gekeken. Zij deden zich te goed aan een flink bord rijst met vlees en groente.
Bereiding warme maaltijd. Toen de ouderen naar huis gingen kreeg ieder een slaapmat en een plastic wasbak. Sommige ouderen vielen op de knieën en dankte met opgeheven armen voor deze attentie. Een vrouw zei "hier heb ik al zo lang voor gebeden en nu heb ik het zo maar gekregen". Vier medewerkers hebben voor deze honderdveertig feestgangers gekookt in de open lucht in grote kookpotten, geplaatst op drie stenen en gestookt met hout. Na afloop gingen de ouderen tevreden naar huis.
Later op de middag zijn we met alle medewerkers van Ewoi gaan eten en werd er uitvoerig nagepraat over deze dag.



Tot slot

We zijn blij dat het met de projecten goed gaat en dat de medewerkers steeds zelfstandiger kunnen werken. Zij nemensteeds meer taken over. We zien de toekomst positief tegemoet. Dit alles kan niet zonder hulp van een thuisfrontdat ons steunt. Diverse organisaties helpen, maar ook vele financiële giften en komen van particulieren zoals familie,vrienden, kennissen, bekenden en onbekenden voor ons.
Zalig Kerstfeest.Velen geven zelfs maandelijks een bedrag. Daarvoor zijn we u allen heel dankbaar en u kunt er allen van overtuigd zijndat alle bijdragen besteed worden aan de mensen die het hard nodig hebben.

Hartelijk dank voor alle giften, belangstelling en support.

We wensen alle lezers van deze nieuwsbrief een mooie tijd toe.
Een gezegend kerstfeest en alle goeds voor het nieuwe jaar

Vriendelijke groeten,
Annie en Ben Janssen.


Ben en Annie Janssen | P.O. Box 101
Lodwar - Kenya
Fraters van Utrecht
Fortisbank Rek.nr. 23.16.87.338
- code 1545 (s.v.p. wel vermelden!)
Email: bjans@africaonline.co.ke
Tel.: Lodwar: 00254-54-21474






Terug