Terug



Nieuwsbrief 38 - april 2009

Lodwar Kenya


Beste allemaal,

De eerste drie maanden waren drukke maanden in de projecten voor dove kinderen en het hulpprogramma voor ouderen. De situatie in Kenia en vooral in het Turkana district is zorgelijk. Er is een tekort aan voedsel en de prijzen zijn erg gestegen. Oorzaak is de wereldwijde crisis , langdurige droogte en de interne problemen in het land. Het is moeilijk voor de mensen om te overleven. Als gevolg van de slechte infrastruktuur, dronken chauffeurs en slecht onderhoud van de auto’s en bussen gebeuren er veel ongelukken. Ook in Turkana zijn de laatste tijd verschillende ongelukken gebeurd met rampzalige gevolgen.

Een onderwijs staking van twee weken heeft ook voor de nodige problemen gezorgd.

Maar gelukkig is er niet alleen kommer en kwel. De eerste vijf dove jongeren hebben de achtjarige basisschool verlaten en zijn nu op scholen voor voortgezet onderwijs. Er zijn weer een aantal jonge kinderen opgenomen in het internaat wat betekent dat al 80 bedden zijn bezet. In het ouderen programma gaat vooral aandacht uit naar voedsel voor de ouderen. Er zijn twee oogklinieken  geweest waarbij in totaal 70 ouderen van het programma zijn behandeld met medicijnen en operaties. Ook wordt er veel aandacht besteed aan de workshops in de verschillende parochies die als doel hebben om de gemeenschap attent te maken op de nood van de ouderen in hun omgeving.

Elisabeth.

Elisabeth is een vrouw van rond de vijftig. Ze is verlamd aan haar benen. Omdat het gebied waar ze woont erg zanderig is kan ze geen rolstoel gebruiken. Ze woont ongeveer vier kilometer van Lodwar en maakt, samen met haar zuster, bezems om wat inkomen te hebben. Elisabeth klaagde over jeuk over haar hele lichaam en toen de verpleegkundige geraadpleegd werd , was al snel duidelijk dat ze schurft had over haar hele lichaam. Door infectie had ze gezwollen handen en voeten met etterende wonden. Hygiëne en een goede behandeling doen in zo’n geval wonderen. De eerste drie dagen werd ze verzorgd door twee medewerkers van Ewoi die haar wasten en met een medicijn insmeerden. Daarnaast kreeg ze antibiotica. Na elke behandeling moest ze schone kleren aan doen om een herbesmetting te voorkomen. Haar zus, bij wie ze op de compound woont werd geïnstrueerd hoe ze Elisabeth moest behandelen en na enkele dagen nam zij het over van de Ewoi medewerkers. Door de goede behandelingen nam de jeuk snel af en werden de zwellingen minder. Na een week was haar huid schoon. Elisabeth en haar zus kregen het advies om goed op de hygiëne te letten en zich met zeep te wassen. Dit is echter snel gezegd, maar als je dan bedenkt dat Suzanne, haar zus, twee keer per dag drie kilometer naar de rivier moet lopen om daar een jerrycan met (vuil) water te halen dan is dat toch een hele opgave. Gelukkig kunnen ze heel goed met elkaar opschieten en wordt er ondanks alles toch veel gelachen op deze compound.  

Bezoek aan de projecten.

Gedurende dit trimester hebben we verschillende keren bezoek gehad. Het eerste bezoek betrof familie van de bisschop van het diocese Lodwar. Twee broers en een kennis. Zij komen jaarlijks hun broer opzoeken en gaan dan naar verschillende projecten. Zo ook het doven internaat en het Ewoi programma. Zij zijn zeer begaan met het wel en wee van de mensen in Turkana. Een van de broers organiseert in Ierland jaarlijks een fietstocht waarvan de opbrengst voor projecten in Lodwar is. Het internaat is al jaren een van de projecten dat in “de prijzen valt”. Dit jaar kreeg ook het ouderen programma een donatie.

Het tweede bezoek was heel bijzonder. Mgr. Fr.Wiertz, de bisschop van Roermond en Vicaris T. Storcken kwamen 10 dagen op bezoek vergezeld van dhr. Ramakers die foto’s en een verslag maakte. Zij zijn een hele ochtend mee geweest met de huisbezoeksters van het ouderen programma. Die dag was het erg heet en een harde wind. Dus het was nou niet bepaald een pretje om al lopend de ouderen te bezoeken en in de hutjes te kruipen. De Bisschop en de Vicaris waren heel geïnteresseerd en de ouderen waren zeer onder de indruk dat zo’n hoog bezoek de moeite nam hen in hun hutje te bezoeken. In het internaat voor de dove kinderen werden de gasten rondgeleid en werd een programma opgevoerd met allerlei acts. Daarna was er disco muziek en werd er door alle aanwezigen gedanst. Dit bezoek werd door de staf van het ouderen programma en het internaat zeer positief gewaardeerd. Ook zijn de gasten naar het noorden van Kenia geweest en hebben allerlei projecten bezocht die door het Bisdom /Roermond worden gesponsord. Op de website www.missieburo.nl kunt u een interview van de bisschop lezen ”De Turkana snakken naar levenbrengend water”.

Na de Roermondse bezoekers was het de beurt aan Carola en Patrice. Twee zussen uit Oosterbeek die beiden twee weken hun kennis kwamen delen met de medewerkers van het internaat. Hieronder enkele indrukken van hen:

 “We hebben met de kleuters geknutseld, bellen geblazen en geknikkerd. Tevens computerinformatie gegeven aan de staf. Het spelen met speelgoed en het doen van spelletjes kennen de Turkana niet. Net zo ging het met de lego en leg-puzzels. Toen de leidsters en kinderen de lego door hadden werden de mooiste bouwwerken gemaakt. Iedereen is erg leergierig en nieuwsgierig. We hebben ook veel plezier gehad met de ‘zwarte’ babypop die we bij ons hadden. De pop werd gekoesterd en verzorgd als een levende baby.  Wij hebben ook kennis gemaakt met het prachtige Ewoi project van Annie. Op de fiets zijn we mee geweest op huisbezoek. Fietsen met 45 graden in los zand is een hele belevenis. Het was heel bijzonder om zo dicht bij de bevolking te komen. Deze oudere mensen hebben echt hulp nodig. Lodwar was een ervaring om nooit te vergeten”.

* In het kader van de vastenaktie in Kenia was er een weekend waarbij vertegenwoordigers van  bisdommen in Kenia Lodwar bezochten. Ook een bezoek aan het internaat stond op hun programma. Een bus bracht ongeveer 50 bezoekers inclusief de bisschop van Nyeri die de “Lentencampain” in zijn portefeuille heeft. Na een rondgang over het terrein, waarbij ook de schildpadjes veel aandacht kregen, werd door de kinderen een entertainment show gegeven. Men was verbaasd dat dove kinderen dit konden realiseren. Ook dit bezoek werd afgesloten met een gezamenlijk “beentjes van de vloer”.

Schoolverlaters naar het vervolgonderwijs.

Voor het eerst hebben 4 leerlingen de stap naar het vervolgonderwijs gezet. Deze scholen voor speciaal onderwijs zijn niet te vinden in Turkana. De kinderen moeten voor het eerst van hun leven naar “down country”. Drie jongens zijn naar een speciale school gegaan en een meisje naar een “tussenklas”. Hier zal worden bekeken wat de beste onderwijsrichting voor haar is. Een assistent leerkracht heeft ze weggebracht en voor de paasvakantie moeten ze weer opgehaald worden. Het was een hele belevenis voor hen om zo lang onderweg te zijn. Toen het openbaar vervoer op een bepaalde route niet werkte moesten ze verder op een motorfiets vervoerd worden. Een gevaarlijke tocht maar voor de kinderen wel heel spannend. Er wordt regelmatig gebeld met de scholen en de 4 leerlingen blijken zich goed aan te passen in hun nieuwe omgeving..

Voedseltekort.

Het voedseltekort is een groot probleem geworden. De president heeft begin januari officieel voor een aantal gebieden een nood-programma aangekondigd. Maar tegelijkertijd wordt er in de krant geschreven over  grote corruptie zaken betreffende voedsel. Natuurlijk onbegrijpelijk als je weet dat er meer dan tien miljoen mensen honger lijden. In de bush eten de mensen “wild fruits”om hun honger te stillen. Sommige van deze vruchten zijn erg ongezond, maar je doet wat als je honger hebt. In het Ewoi programma is besloten om aan ouderen, bij wie blijkt dat ze een tekort aan voedsel hebben, zoveel mogelijk extra voedsel te geven. Elk aanvraag wordt individueel bekeken. Als er voedseldistributies zijn in de wijken, zijn de huisbezoeksters er meteen bij om te zorgen dat ouderen die niet aanwezig kunnen zijn toch hun portie voedsel krijgen.  Vanuit parochies, waar het ouderenprogramma mee samenwerkt, komt regelmatig een vraag om voedsel voor de hongerende ouderen. Als de medewerksters zeker weten dat het voedsel op de goede plek komt in de betreffende parochie, dan wordt zoveel mogelijk aan deze vraag voldaan.

Onderwijs staking.

De scholen waren nog maar net begonnen of er werd een staking afgekondigd door de grote vereniging van leerkrachten. De leerlingen  werden naar huis gestuurd en moesten zich maar zien te redden. Ook misten de kinderen de dagelijkse maaltijd die door de school verstrekt wordt.  Door de assistent leerkrachten, die normaal op de dovenschool worden ingezet, werden de lessen op het internaat voortgezet zodat de kinderen toch konden studeren. Na twee weken werd er met de regering een akkoord bereikt en werd de staking opgeheven

Verslagen.

Regelmatig moeten er verslagen van de projecten gemaakt worden. Voor het doven internaat gebeurt dit drie maal per jaar. Terre des Hommes en “Vrienden van Effatha” die het dovenonderwijs en het internaat sponsoren vragen een verslag over de gang van zaken in het internaat en een financieel rapport. Het ouderen programma kan voldoen met een jaarverslag dat goedgekeurd moet worden door het bestuur en de accountant van het diocese. Gelukkig zijn beide verslagen nagekeken en goedgekeurd. Dus we kunnen weer met een gerust hart verder gaan met de activiteiten voor de armste ouderen en de dove kinderen.  Het jaarverslag van het ouderenprogramma is te vinden op website: www.ouderenhulp-ewoi-kenia.nl

Sally.

Sally is een nieuwe medewerker die is komen werken in het internaat voor dove kinderen. Zij is doof en heeft geeft nu les op de kleuterschool. Sally is vier en twintig jaar en heeft diverse kwalificaties. Ze is erg bedreven in de gebarentaal en heeft een studie gevolgd op het gebied van HIV-aids bestrijding, speciaal voor doven. Het is voor de dove kinderen heel belangrijk dat zij over deze materie voorlichting krijgen, want juist gehandicapten zijn erg kwetsbaar op dit gebied. Er wordt nog vaak gedacht dat gehandicapten geen aids hebben dus seksueel contact met deze groep geeft geen kans op HIV-aids. In het internaat worden wekelijks lessen gegeven over HIV-aids preventie en wordt er lesmateriaal ontwikkeld. Sally is hier de voortrekker van. We zijn blij dat Sally op ons pad kwam en we hopen dat zij onze verwachtingen waar zal maken.

Nieuwe bewoners.

Het internaat is uitgebreid met vier en dertig nieuwe bijzondere bewoners. Moeder schildpad had haar eieren ingegraven in een zonnig hoekje van het dierenverblijf. Niemand wist hiervan. De kinderen ontdekten op een gegeven moment jonge schildpadjes op de compound en na even zoeken verzamelden ze er ongeveer vijftien. Later kwamen er nog meer uit de grond omhoog geklauterd. Ze zijn heel zelfstandig en moeder schilpad bemoeit zich er helemaal niet mee. Er werd een hok getimmerd met fijn gaas waarin de diertjes werden ondergebracht. Nu kunnen ze niet meer weglopen. Ze eten planten en drinken water. Ook zijn er jonge eendjes bijgekomen en samen met de kippen, eenden en drie volwassen schilpadden bevolken ze het dierenverblijf. De duiven kijken op een afstand toe want deze hebben hun eigen huisvesting en zijn vogelvrij. Voor de kinderen is het een hele belevenis en er zijn er altijd wel een paar kinderen in de buurt die zorgen voor voedsel en water. Hoe het gaat verlopen met de schildpadjes weten we niet, want niemand kan ons informatie geven hoe er mee omgegaan moet worden. Waarschijnlijk zullen we ze loslaten in de bush als ze wat groter worden.

Jaco.

In het verre noorden werd Jaco als jong kind gevonden in de bush. Zijn familie had hem daar achtergelaten omdat het voor hen niet mogelijk was deze gehandicapte jongen, op hun zoek tochten naar voedsel voor het vee, mee te nemen. Een familie in een klein dorpje heeft zich over hem ontfermd en in hun gezin opgenomen. Jaco heeft een spieraandoening die volgens de artsen progressief is. Naar verwachting zal hij niet oud worden. Door de parochie priester werd gevraagd of het Ewoi programma de pleegouders kon helpen bij de verzorging van de jongen. Hij wordt nu gesponsord door het Liliane Fonds. Een paar maanden geleden kwam Jaco met zijn pleegmoeder naar Lodwar. Hij was al een hele tijd ziek en de dispensary in zijn dorpje kon niets meer doen voor hem. Jaco was erg mager en ondervoed. In het noorden, waar de familie woont, is het voedsel erg schaars. Nadat hij de goede medicijnen kreeg en goede voeding, knapte hij weer op, kreeg wat meer macht in zijn armen en kon na enkele weken, weer terug naar zijn dorp. Samen met zijn moeder reisde hij achter op een lorry. Dit een reis van minstens 6 – 8 uur rijden. Jaco heeft vier en twintig uur per dag verzorging nodig en dat is een hele klus voor de familie waar hij woont. Zij brengen hem elke dag naar school en verzorgen hem. Een familie met een groot hart. Jaco is heel leergierig en probeert op school altijd bij de besten van de klas  te zijn. Hij heeft een prachtig handschrift en kan zich op papier op een speciale manier uitdrukken. Zijn oude rolstoel voldoet niet meer want hij kan o.a. zijn hoofd niet meer recht houden. Hij krijgt nu een meer aangepaste rolstoel met een hoofdsteun die geschonken is door een familie uit Oosterbeek n.a.v. hun veertig jarig huwelijk. Hier volgt een brief die de Ewoi staf onlangs van Jaco  kreeg.

“Dear staff.

Receive much greetings from I Jaco. I am as fine as sandy soil. I hope you are also fine. The main theme I writing this piece of paper is to inform you that I am now getting well and I thank Almighty Father for doing that good job to me. Also I thank you for what you did to me. Please staff my promise to you is to pray God for you so that he will bless you, so that you go on by helping me. Please as you know that in every thing I need I need your help. Also I am writing this letter is to inform you about some cloth so that you will buy them for me. I am just surviving for the cloth almost to wear the black suit of God. Please I still need your special help you are giving me. Otherwise may Almighty father bless you.

Yours in Christ. Jaco”.

We hebben kleren voor hem gekocht en materiaal voor school. We hopen dat Jaco nog lang kan genieten van zijn rolstoel die binnenkort komt. Een erg aardige jongen die hulp verdient.

We wensen alle lezers fijne Paasdagen en een mooie lente.

Vriendelijke groeten,

Annie en Ben

De nieuwsbrief wordt via de post verzonden.Om kosten te besparen willen we in het vervolg deze brieven, zo mogelijk, via de e-mail naar u verzenden.Indien u deze per e-mail wilt ontvangen laat het ons weten door uw e mail adres aan ons door te geven .

Bij voorbaat onze dank.


Ben en Annie Janssen | P.O. Box 101
Lodwar - Kenya
Fraters van Utrecht
Fortisbank Rek.nr. 23.16.87.338
- code 1545 (s.v.p. wel vermelden!)
Email: bjans@africaonline.co.ke
Tel.: Lodwar: 00254-54-21474






Terug