Nieuwsbrief 32 - april 2007
Lodwar Kenya
Beste allemaal
Na alle problemen die we sinds september hebben gehad zijn we begin januari weer veilig in Lodwar aangekomen. De rugklachten van
Annie worden wel wat minder, maar voorzichtigheid blijft geboden. Vooral het autorijden is een riskante onderneming omdat de
wegen na de regens erg slecht zijn. Als je voorzichtig rijdt en de goede plekken opzoekt is het wel te doen.
Lange afstanden rijden zal in de toekomst wel moeten worden vermeden.
Malaria
Omdat er veel regen was gevallen is er nog steeds veel malaria. Het ziekenhuis is tjokvol en ook de prive-klinieken draaien op
volle toeren. Steeds komen er nieuwe medicijnen op de markt. Zo kreeg Ewoi een grote donatie anti-malaria medicijnen, afkomstig
uit de V.S.
Als er iets nieuws op de markt komt is het altijd weer moeilijk om, vooral aan de ouderen, duidelijk te maken hoe de
medicijnen moeten worden ingenomen. Dit vraagt veel energie van
de verpleegkundige, maar ook van de huisbezoeksters die elke dag de zieke ouderen gaan bezoeken en controleren of ze de medicijnen
op de goede manier innemen.
Als malaria begint kunnen mensen erg ziek zijn. Hoofdpijn, pijnlijke gewrichten, hoge koorts, braken en
een algemeen ziektegevoel. Nadat ze met de medicijnen begonnen zijn gaat het meestal snel beter.
Mensen zijn dan wel zwak en daarom krijgen ze van het Ewoi programma extra voedsel. Het is echter noodzakelijk dat men de kuur afmaakt ook al
gaat het beter, anders wordt men resistent, maar in de praktijk is het zo dat de mensen stoppen zodra de kwaal over is.
De medicijnen wil men bewaren voor een volgende malariaaanval. Dus de ouderen hebben hulp en voorlichting nodig bij het gebruik
van de medicijnen.
Donatie
Het ouderen programma kreeg een donatie van 160 muggennetten. Eerst hebben we vergaderingen met alle ouderen georganiseerd. De
ouderen kregen uitleg over hoe men malaria kan voorkomen. Daarna kregen veel ouderen, die in het programma zijn ingeschreven,
een musquito-net.
Aan de huisbezoekster de taak om in de gaten te houden of de oudere die netten op een goede manier gebruiken,
erop toezien dat het net niet (al te gauw) gestolen wordt of door de familie-leden wordt gebruikt. Nog steeds is malaria
doodsoorzaak nummer een. Dus het is zaak om veel tijd in preventie te steken.
Lost girl
Gedurende de vakantie in augustus werd ik er naar het Ewoi centrum gebeld door de politiecommisaris. Er was bij hem eem meisje
gebracht dat niet kon praten. Ten einde raad werd er naar het Ewoi centrum gebeld om advies.
Agnes, de assistent-coördinator,
begreep al heel snel wat er aan de hand was. Het meisje was waarschijnlijk doof. Zij stuurde snel iemand naar het internaat en
vroeg of een van de stafleden mee kon gaan naar het politiebureau. Susan kwam meteen op de fiets en samen gingen zij naar het
politiebureau.
Daar aangekomen vonden zij een meisje van ongeveer 12 jaar. De commissaris legde uit dat zij was gebracht door een taxichauffeur
die haar bij het busstation gevonden had.
Susan, die de gebarentaal goed kent, begon het meisje te vragen hoe ze heette en waar ze vandaan kwam. Stomverbaasd stonden de
politiemensen te kijken hoe het meisje met een glimlach reageerde en in gebarentaal vertelde dat ze met de bus uit Kitale was
gekomen en dat haar ouders in de buurt van Kitale woonden.
Zij was in de verkeerde bus gestapt en kwam in Lodwar terecht. Ze had in Lodwar geen familie. Zij had een rapport in haar tas
van de dovenschool in Webuye.
De commisaris nam contact op met de
directie van deze school en zo konden de ouders op de hoogte gebracht worden van de verblijfplaats van hun dochter. Zij waren
zeer verbaasd dat het meisje in Lodwar was. Telefonisch werd er met de ouders afgesproken dat het meisje meteen terug zou komen
naar Kitale en dat haar ouders haar daar zouden afhalen. Zo geschiedde.
Later hoorden we dat het meisje veilig in Kitale was aangekomen.
De politieagenten waren zeer te spreken over de medewerking van St. Luke's home for the deaf om het probleem van de "lost girl"
op te lossen.
Hoe wordt er met vrouwen omgegaan
Vooral in het Ewoi-programma wordt veel aandacht besteed aan het emanciperen van vrouwen. De werknemers in dit programma zijn
bijna allemaal gestart als schoolverlater van de middelbare school. Als blijkt dat ze hun werk goed doen krijgen ze de kans om
een opleiding te volgen.
Je ziet deze meisjes in de loop van de jaren dan veranderen van een schoolmeisje in een zelfstandige
jonge vrouw. Die zelfstandigheid wordt door de mannen niet altijd gewaardeeerd. Een bezoeker uit Nederland noemde deze vrouwen
de Dolle Mina's van het Ewoi-centrum.
In de loop van de jaren hebben we zo een betrouwbare groep medewerksters gekregen die staan voor hun werk en hun vrouw zijn.
Ook in de kerk en groepen zijn het vaak de vrouwen die het voortouw nemen en respect afdwingen.
Maar toch gaat het ook vaak mis.
Zo kennen we een jonge vrouw, we zullen haar Lucie noemen. Die op jonge leeftijd in verwachting raakte en daardoor geen verdere
opleiding kon volgen.
De vader van het kind verliet Lucie binnen het jaar en daar zat zij met een baby en zonder inkomen. Haar moeder
bood haar aan om voor de baby te zorgen, Lucie vond een sponsor die haar middelbare-schoolopleiding wilde betalen en zo startte
ze na twee jaar weer met het volgen van onderwijs. Gedurende de vakanties ging ze naar haar moeder en verzorgde haar kindje.
Na enkele jaren haalde ze haar diploma. Lucie ging vrijwilligerswerk doen dat later werd omgezet in een
betaalde baan.
Haar salaris was laag, maar ze kon er van rondkomen en zij ondersteunde haar moeder bij de verzorging van haar kind.
Omdat ze serieus werkte werd ze in staat gesteld om eem opleiding als sociaal werkster te gaan volgen. Na deze opleiding vond
ze een baan op haar niveau. Inmiddels had ze kennisgemaakt met een jongen van haar eigen stam, waar ze mee trouwde op traditionele
wijze.
Lucie maakte gebruik van het family planning programma in het ziekenhuis. Zij gebruikte anticonceptie want ze wilde nog
wachten met kinderen krijgen. Haar man en haar schoonfamilie waren het daar niet mee eens en er werden vergaderingen belegd om
Lucie zover te krijgen dat ze een kind zou baren. Hierdoor kon haar echtgenoot bewijzen dat hij in staat was kinderen voort te
brengen. Want dat is voor mannen hier erg belangrijk.
Uiteindelijk gaf ze toe, stopte met de anticonceptie, raakte in verwachting en kreeg een baby. Toen de baby een maand oud was
verliet de vader en echtgenoot zijn vrouw en dochter en trok in bij een andere vrouw. Ook haar schoonfamilie, die beloofde haar
te helpen, heeft haar nu in de steek gelaten.
Lucie is zeer verbitterd: "Nu heb ik twee kinderen van mannen die zich zo nodig
moesten bewijzen en die me beiden in de steek hebben gelaten", is haar reactie. Wat moet ik nou?
Inmiddels heeft ze de zaak besproken met de kinderbescherming en met de afdeling rechtsbescherming van het diocese. Ze wil in
ieder geval dat de beide vaders zich met de kinderen bemoeien en haar financieel bijstaan.
Een gecompliceerd geval waardoor maar weer eens blijkt hoe moeilijk het nog is voor vrouwen in deze samenkeving. Lucie heeft
nog een lange weg te gaan, maar zij wil vechten voor het recht van haar zelf en van haar kinderen.
Jaarverslagen 2006
Omdat het onderwijs en het internaat voor dove kinderen voor een groot gedeelte gesponsord wordt door 'Terres des Hommes' moeten
er verslagen gemaakt worden. Een hele klus, maar wel goed om inzicht te houden in de inhoudelijke en financiele zaken van de
opvang en onderwijs van deze kinderen. 'Terre des Hommes' vraagt ieder halfjaar een verslag over de gang van zaken en ieder
kwartaal een financieel verslag.
Voor het Ewoi programma wordt een jaarverslag gemaakt dat weergeeft wat er zoal is uitgevoerd. Het is opvallend dat er zoveel
werk is verzet door een relatief kleine groep medewerk(st)ers.
Ook worden de financiele zaken bekeken door de accountant van het Diocese. Zij stellen vragen en geven adviezen. Als dit allemaal
gerealiseerd is, worden de verslagen goedgekeurd door het Bestuur van het Ewoi-programma. Een goede zaak om alert te blijven op
werkzaamheden en de de besteding van de financien van de programma's.
Het is heel bijzonder dat het Ewoi-programma het nog steeds kan stellen zonder een strukturele sponsor. Met fiananciele bijdragen
van particulieren, scholen en "wellwishers" kan dit werk nu al acht jaar worden uitgevoerd.
Bouwwerkzaamheden
Doordat er meer kinderen in het home zijn gekomen is een uitbreiding van de accomodatie en de staf nodig. Fijn dat we vanuit
Nederland een toezegging kregen voor financiele hulp voor de bouw. Vandaar dat we meteen gestart zijn met de bouw van een
studieruimte, een store en een accomodatie voor de leiding (staf).
Maar behalve het gebouw zijn er nog vele andere kosten waar we geld voor nodig hebben, denk aan inventaris, watervoorziening,
solar, licht etc.
In een volgende nieuwsbrief komen we hierop terug.
Rebecca
Een van de huisbezoeksters werd attent gemaakt op de situatie van een oude vrouw die ergens ver achteraf in haar eentje woonde.
Geen buren, niemand die een oogje in het zeil hield. Zij was geheel afhankelijk van de pastor van haar kerk waarvan zij elke week
50 shilling kreeg om voedsel te kopen.
Om dit geld te krijgen moest ze wel elke week een uur lopen naar de kerkdienst die in het
centrum van het dorp gehouden werd. Ze kocht daarvoor wat mais, bonen, meel en een klein beetje suiker.
Thuis verdeelde ze het in zeven porties zodat ze elke dag wat te eten had. Eén schamele maaltijd per dag. Nu ze in het
Ewoi-programma is ingeschreven en op de voedingslijst geplaatst is hoeft ze geen honger meer te lijden.
Toen we vroegen hoe ze het vond om zo alleen te wonen en of ze ook bang was, zei ze: "Ik woon hier met God, dus wat kan
mij overkomen?". Een vrolijke, dankbare vrouw die erg blij was met de hulp van het programma.
Voor de huisbezoekster is dit een plek waar ze gastvrij ontvangen zal worden na een lange fietstocht.
Joseph
Joseph is een slechthorende gehandicapte jongen die uit een ver afgelegen gebied komt. Hij zei dat hij geen ouders meer heeft.
De homevisitor heeft in zijn geboortestreek gezocht, geïnformeerd en alleen een neef gevonden. Hij heeft vorig jaar de
opleiding aan de technische school voor kleermaker gevolgd. Joseph verblijft in het home en verricht allerlei
herstelwerkzaamheden aan de kleren van de kinderen.
Enkele maanden geleden bij een oogcontrole bleek dat zijn lens los zat en
dat een operatie nodig was. Helaas kon dat niet in Lodwar of in het missiehospital in Kakama. Aanbevolen werd een speciale
oogkliniek in Nairobi.
Hij is daar met begeleiding geweest, de operatie is gelukt, opdracht kom over twee weken terug voor controle (wel een afstand van
500 km te overbruggen). Uitslag: de operatie is goed gelukt, maar hij zal wel een bril moeten gaan dragen. Kom terug over een
maand.
Gelukkig kwamen Spaanse dokters in Turkana en Lodwar. Zij hebben de ogen getest. Een sterke bril is noodzakelijk. Deze zal
worden opgestuurd en binnen 4 maanden hier zijn.
Oogoperaties
In maart was het weer zover. De Spaanse oog-armada streek neer in Lodwar. Een team van Spaanse deskundigen installeerde
zich in het ziekenhuis en heeft honderden Turkana's, die oogproblemen hadden, geholpen.
Oogoperatie werden aan de lopende band
uitgevoerd en vele patienten werden behandeld. Vooral staar was het probleem. Het is altijd weer een "wonder" dat de mensen die
blind binnenkomen, geleid door een famililid, ziende het ziekenhuis weer verlaten.
Ook Ewoi-ouderen werden geholpen. Vijf waren compleet blind en na de operatie konden ze weer zien. Toen we deze ouderen thuis
brachten werd er gezongen en gedanst. De blinde was ziende. De bijbel in praktijk gebracht.
Het allerbeste gewenst en tot een volgende keer.
Annie en Ben Janssen
Ben en Annie Janssen | P.O. Box 101
Lodwar - Kenya
Fraters van Utrecht
Fortisbank Rek.nr. 23.16.87.338
- code 1545 (s.v.p. wel vermelden!)
Email: bjans@africaonline.co.ke
Tel.: Lodwar: 00254-54-21474
|
|