Nieuwsbrief 33 - augustus 2007

Lodwar Kenya

Beste allemaal

Groeten vanuit het zonnige Turlcana. Na een verblijf van ruim een maand in Nederland arriveerden we rond twintig mei in Lodwar. We waren blij dat we alles in goede orde aantroffen in de projekten.


De dove kinderen in het internaat waren allen weer terug van vakantie. De kinderen in het internaat zijn altijd weer blij terug te kunnen gaan naar het internaat en de school, want daar zijn ze verzekerd van de nodige maaltijden per dag. Dat is in de gezinnen meestal niet het geval.

In het ouderenprogramma was, op enkele problemen na, alles in orde. De staf had goed voor de ouderen gezorgd en hulp geboden waar het nodig was. Thuis was er geen water, geen electriciteit en de telefoonverbinding was verbroken. Het was de eerste week "overleven".

De kranten staan vol met verkiezingsitems zoals wie met wie in zee zal gaan en wie de presidentskandidaten zullen worden. Zoals het er nu naar uitziet zullen de verkiezingen eind dit jaar worden gehouden.

Het weer

Het weer was in mei en juni helemaal van slag. We hebben een lange regenperiode gehad en daardoor veel overlast. De stad stond vol plassen en soms was er geen doorkomen aan. De straten veranderden in modderpoelen. Een keer op een avond onweerde en stormde het zo hevig, dat we allebei bij de buitendeur zaten met onze tas met papieren binnen handbereik voor het geval er iets zou gebeuren. De stroom viel uit, het dak lekte en het rammelde van alle kanten. Gelukkig is het goed afgelopen, maar het was wel heel beangstigend.

Dit weer kost ook mensenlevens. De snelstromende rivieren zijn onvoorspelbaar en mensen, die proberen over te steken per auto of te voet, worden meegesleurd en verdrinken. De vorige bisschop zei altijd: "Als het regent is het te gevaarlijk om er op uit te gaan, blijf in bed en rust uit".

Ongevallen

Het diocese heeft in de laatste twee maanden twee religieuze zusters verloren. Zuster Rosetta en zuster Cesaria Mary Gracy. Beiden waren werkzaam als verpleegkundge.


Zuster Rosetta was afkomstig uit Ierland en ruim dertig jaar werkzaam in Turkana. Altijd stond zij klaar voor de mensen die hulp nodig hadden. Na vele jaren in alle uithoeken van het district gewerkt te hebben was zij de laatste jaren belast met het organiseren van de mobiele klinieken. Elke dag trok zij er op uit met haar medewerkers om te vaccineren, a.s. moeders te onderzoeken en zieken te behandelen. Een bijzondere vrouw.
Eind april werd zij tijdens het avondeten gebeten door een giftige spin. Na de behandeling met de nodige medicijnen leek zij de volgende dag wat op te knappen, maar de ochtend erna werd ze dood aangetroffen door een medezuster. Iedereen was diep onder de indruk van dit overlijden. Vele anderen die gebeten zijn door een giftige spin heeft zij geholpen, medicijnen gegeven en bijgestaan. Zij zelf heeft dit niet mogen overleven.

De week na haar overlijden is zij in Nairobi begraven.
De bisschop zei in zijn preek over haar "Als Petrus in de hemel ook nog vist en hij zijn vinger bezeert, Rosetta zal er meteen bij zijn met een verbandje. Als Paulus van zijn paard valt (voor de tweede keer) zal Rosetta er meteen bij zijn om hem weer op te lappen".
De bisschop herinnerde aan de woorden van Teresia van Avila:
"Christus heeft geen lichaam, alleen dat van jou. Geen handen, maar jouw handen. Geen voeten, maar jouw voeten. Jij bent zijn handen, Zijn voeten". Dat was Zuster Rosetta.

Zuster Cesaria Mary was werkzaam in het missieziekenhuis in Kakuma. Zij was afkomstig uit India en werkte pas een maand in Turkana. Op de terugweg naar Kakuma, nadat zij medische hulp hadden gegeven in de bush, werd hun auto door het water meegesleurd toen ze een rivier doorkruisten. De auto sloeg om en de zuster en een verpleegkundige verdronken. Een dag later zijn de lichamen 20 km verderop gevonden. De chauffeur en een vierde persoon konden op tijd uit de auto springen en hebben het er levend afgebracht.

Iedereen was verslagen dat weer twee mensen, werkzaam voor het diocese, het met de dood hebben moeten bekopen.

Workshops

Een van de doelen van het ouderenprogramma is de gemeenschap te mobiliseren om voor de ouderen te zorgen. We zijn voor elkaar verantwoordelijk. Familie, buren, gemeenschap, ieder kan in haar omgeving voor de hulpbehoevende oudere zorgen. Het hoeft geen geld te kosten.
Maar al te vaak zien we hier dat de omgeving zich terugtrekt als een hulpvraag zich aandient.
De medewerkers van het ouderenprogramma gaan dan ook regelmatig naar de verschillende parochies om hier met de vertegenwoordigers van de kleine gemeenschappen over te praten. Deze workshops duren meestal twee dagen en worden gehouden in een parochiehuis of onder een boom. Voor de deelnemers worden de maaltijden klaargemaakt. Er wordt gesproken over problemen die de ouderen betreffen en hoe hulp kan worden geboden.
Uit reacties van verschillende kanten blijkt dat dit initiatief op prijs wordt gesteld.

Voedseldistributie

Sinds begin juni worden er weer mensen/gezinnen ingeschreven voor voedsel. De criteria om voor voedsel in aanmerking te komen zijn erg onduidelijk en worden wisselend gehanteerd.

Veel ouderen en gehandicapten vielen buiten de voedselboot. Degenen die de registratie en de verdeling regelen, hebben zelf al zoveel familie en vrienden die aan voedsel geholpen moeten worden dat de ouderen, zwakkeren en gehandicapten op de laatste plaats komen en dus vaak niet eens worden geregistreerd.

Zo hebben we een jongen die zwaar gehandicapt is en niet kan lopen of praten. We hebben deze jongen - Peter - al zeven jaar in het programma en hij krijgt veel aandacht van de medewerkers. Er is een huisje voor hem gebouwd, naast het huisje van zijn tante die verantwoordelijk voor hem is. Elke week krijgt Peter wat voedsel van het Ewoi programma. Hij kookt zelf op een primitief stoofje en een klein pannetje. Deze jongen komt niet in aanmerking voor voedsel want hij heeft geen ID kaart (identiteitsbewijs).
Om een identiteitsbewijs te krijgen moet je meerdere malen naar een overheidskantoor, waar je uren moet wachten. Ook moeten er pasfoto's worden gemaakt en moet het nodige geld worden betaald. Voor Peter is het niet mogelijk om dat te doen. Zijn tante is ingeschreven en zij krijgt de portie die voor Peter bestemd is. Maar de tante houdt het voedsel zelf en verdeelt het onder haar familieleden. Peter vist achter het net en zou honger lijden las Ewoi hem niet hielp. We hebben getracht om dit uit te leggen op het kantoor van het World Food Programme, maar ze waren niet bereid om hun regels aan te passen of een uitzondering te maken.
Op een andere plek waren veel familieleden van de 'chief' ingeschreven. Veel van hen zijn jong en hebben een goed betaalde baan. In zijn huis lagen de zakken voedsel opgestapeld voor de verkoop. De behoeftige ouderen en gehandicapten in dat gebied hadden het nakijken.
Je vraagt je af wanneer men toch eens in gaat zien dat het voedsel niet bij de mensen komt die het nodig hebben. De zwakkeren blijven de dupe van dit oneerlijke beleid.

De huisbezoeksters zijn nu in gesprek met de verschillende commitee leden om te wijzen op de oneerlijkheid van deze voedselverdeling. Misschien helpt dit voor de volgende distributie.

Bouwwerkzaamheden in het internaat

Het internaat heeft nu een bezetting van 83 kinderen in de leeftijd van 4 tot 14 jaar. Er is voldoende ruimte in de slaapzalen, eetzaal en keuken. Er bleek behoefte te zijn aan extra ruimten zoals een studie- c.q. computerruimte, stores en een huis voor de leiding.

De Nederlandse Stichting "Vrienden van Effatha" heeft geld toegezegd voor de bouw hiervan. De aannemer is inmiddels druk bezig met de bouw. Straks hebben de kinderen na school en tijdens het weekend meer mogelijkheden om huiswerk te maken en rustig te lezen of te studeren. De verwachting is dat de werkzaamheden vertraging zullen oplopen, want aanvoer van de materialen door de slechte infrastruktuur is een probleem.

Hoewel we nog sponsors moeten vinden voor de aanschaf van solar, computers en meubilair hebben we er alle vertrouwen in dat we de nieuwbouw in oktober kunnen openen.

Gebarentaal

Begin dit jaar hebben we weer een aantal dove kleuters opgenomen. Zij gaan niet naar de basisschool maar krijgen les op de speciale kleuterschool, die op het terrein van het internaat is gehuisvest. Deze kleuterschool wordt gefinancierd door Terre des Hommes en andere donoren. De kleuters die nu een half jaar naar deze kleuterschool gaan, kunnen zich in de gebarentaal al aardig verstaanbaar maken.

Elke dag krijgen ze les in gebarentaal. Ook voor alle stafleden die op het internaat en de school werken is de dagelijkse gebarentaal-les verplicht.
De leraar gebarentaal is een dove jongen die zijn onderwijs heeft genoten op scholen buiten het Turkana District. Ook in de kleuterschool en de basisschool zijn twee leraressen die doof zijn, maar uitstekend les geven.

Veranderingen

We zijn nu bijna negen jaar in Lodwar werkzaam. Ons doel is steeds geweest om een programma op te zetten met hulp van Turkana medewerkers en deze er op voor te bereiden het programma over te nemen. Diverse medewerkers hebben een studie gevolgd en praktijkervaring opgedaan.

Langzamerhand zien we dat dit zijn vruchten af gaat werpen. We kunnen steeds meer aan de medewerkers over laten. Het laatste jaar zijn we wat vaker naar Nederland gegaan. Een voordeel hiervan was dat de medewerkers zelfstandig de programma's moesten organiseren en beslissingen moesten nemen. Als we dan weer terug kwamen werd alles geevalueerd en daar leerden we allemaal van. We hebben besloten om op deze voet door te gaan en gedurende de schoolvakanties in Kenia naar Nederland te komen.

Om de berichtgeving zo optimaal mogelijk te houden willen we de uitgave van de nieuwsbrief hieraan aanpassen. Dat betekent dat we vanaf heden i.p.v. vier nieuwsbrieven per jaar er in de toekomst drie willen versturen. Er zijn dan nieuwsbrieven te verwachten in de maanden april, augustus en december.

Door de nieuwsbrieven blijft er contact met de achterban en dat is heel zinvol. Er is gebleken dat velen belangstelling hebben voor het wel en wee hier in Turkana.

Registratie van het internaat

Van overheidswege is het noodzakelijk dat kindercentra officieel worden geregistreerd. Dit is dus ook voor het internaat voor de dove kinderen het geval. Er komt veel papierwerk aan te pas. Men vraagt van elk staflid een verklaring van goed gedrag en een gezondheidsverklaring. Ook de gemeentelijke gezondheidsdienst moet een verklaring afgeven voor de koks. De gebouwen worden gekeurd op veiligheid en hygiene. Het vergt veel tijd, geld en geduld om al deze papieren te verkrijgen maar uiteindelijk is het gelukt en de aanvrage is de deur uit. Het zal nog wel even duren voor de officiele registratie binnen is.

Voor degenen die op vakantie gaan een fijne vakantie en tot een volgend contact.


Groeten van
Ben en Annie Janssen